Yağmurlu bahar günlerini arkamızda bıraktık ama yine de bu sene yağmurlar yazın da bizimle herzamankinden daha fazla beraber.Yağmjur her yağdığında yüreğimize usul usul dokunmasını isterdik,saçlarımızdan yüzümüze doğru süzülüp bizi okşamasını,sabahları toğrağın o yürek tazeleyen kokusunu duyumsamak farklı ve dirençli bir güne merhaba demek için.Baharda yine de daha başka oluyor çiçeklerin renkliliği,kokuları yağmurla yağmurla yeniden tazeleniyor,yeniden hayat buluyor solmuş duyguları,solmuş yüzleri,solmuş umutları titretip kendine getiriyor.Doğanın insana sunduğu aşk,biz o aşkın doğaya her baktığımızda yeniden tazelendiğini görebiliriz,yeni bir aşka yelken açtığımızı görebiliriz.Yeşeren her ağaçta,açan her çiçekte gözlerimiz doğanın kalbine baktığında aşık olmaması için aşkını tazelememesi için bir neden olabilir mi?Her sabah yeniden doğmaktır adı..Bakarsın yeşeren yapraklara eline aldığında damarlarını görürsün,dirençli ve umutlu ,inatçı ve güçlü,sevdalı ve coşkun.Onların o tazeliğinde,o direngen damarlarında aşkın direncini yakalamak...Bir yönüyle yaprak olmak gerek inatçı,güçlü,direngen,sevdalı,umutlu ama dalından koparılmamıza izin vermemek için daha köklü adımlarla yürekle bağlanmalıyız hayata.En ufak bir savruluşta yitip gitmemek gerek yeri geldiğinde kendine güneş olabilmelisin,yeri geldiğinde yağmur olabilmelisin akmalısın en kuytu,en ücra köşedeki kendi benliğine.Yüzünü çevir yapraklarına, sabahın tazeliğinde yaşa hayatı...Hayata Gülümse
0 yorum:
Yorum Gönder